Długowieczność miodu

Kiedy przed laty archeolodzy odkryli na rzymskim Forum Romanum nienaruszony grobowiec dziewczynki, zauważyli w rogach tego grobowca amfory z charakterystycznie wydłużonymi szyjkami, przypominającymi szyje łabędzie. Niezwykle ciężkie, wypełnione czymś po brzegi naczynia wzięto do laboratorium. Po otworzeniu pierwszej amfory okazało się, że u wylotu cienkiej szyjki utworzyła się woskowa powłoka chroniąca to, co znajduje się we wnętrzu. Wosk usunięto niezwykle delikatnie i po chwili zapachniało miodem.

Dokładne badania laboratoryjne potwierdziły, że jest to najprawdziwszy, czynny biologicznie miód. Najcenniejsze pożywienie podarowane, zapewne przez rodziców, zmarłej dziewczynce przetrwało wieki i po ponad 2000 lat było gotowe do spożycia. Pszczelarze opowiadają sobie tę historię dowodząc, że miód jest wieczny.

W normalnych, domowych warunkach miód należy przechowywać w zwykłym szklanym słoiku, niehermetycznie zamkniętym. Dopływ powietrza w niczym nie przeszkadza, minimalne drobinki wosku wypłyną do góry i jak w amforach z grobowca na Forum Romanum miód pokryje się woskową powłoką. Postawiony w chłodnym, niekoniecznie ciemnym miejscu może stać i nigdy nie straci swojej wartości. Unikać należy jedynie sąsiedztwa substancji i potraw o silnych zapachach (np. nafty czy kiszonych ogórków), miód bowiem bardzo łatwo te zapachy przyswaja.

Nie wolno miodu przegrzewać, wkładać do gorącego mleka czy herbaty. W temperaturze powyżej 30-40 stopni giną znajdujące się w nim enzymy i traci biologiczne wartości. Nie trzeba dbać również o to, by zawsze był płynny. Krystalizowanie się miodu jest jego naturalnym stanem. Bierzemy pełną, najlepiej drewnianą łyżkę i już. Jeśli po wzięciu do ust skrystalizowanego miodu znajdujące się w nim grudki rozpuszczają się na języku, znaczy to, że wszystko jest w najlepszym porządku. Jeśli natomiast coś zgrzyta w zębach, to znak, że miód przemienił się w cukier, czyli jest fałszywy. Prawdziwy miód bowiem nigdy się nie scukrza, lecz krystalizuje.

Wprowadzenie miodu do codziennego jadłospisu dzieci i ludzi dorosłych jest doskonałą profilaktyką pozwalającą uodpornić organizm na wiele chorób. Specjaliści apiterapii radzą również, aby wykorzystywać miód do słodzenia herbaty i innych napojów, co pozwoli ograniczyć spożywanie cukru, nazywanego przez lekarzy i diabetyków białą śmiercią. Dodają jednak, że do optymalnego wykorzystania właściwości miodu niezbędna jest znajomość ich gatunków. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadkach niektórych schorzeń.

Najbardziej dostępny w Polsce i najczęściej polecany przez specjalistów jest miód wielokwiatowy. Stanowi on bowiem doskonałą kompozycję aromatyczną i leczniczą. Lekkostrawny i łatwo przyswajalny stosowany jest we wszystkich schorzeniach, które leczone są za pomocą apiterapii. Ze względu na swe właściwości miód wielokwiatowy polecany jest szczególnie dzieciom.

Miód gryczany, ciemny i gęsty, powinny stosować przede wszystkim osoby cierpiące na schorzenia wątroby. Ten gatunek dostępny jest głównie na terenach, na których uprawia się grykę.

Najbardziej ceniony i poszukiwany na świecie jest natomiast miód spadziowy. Ma najwięcej wartości leczniczych i odżywczych, zawiera najwięcej glukozy. Ludzie ciężko pracujący - robotnicy, ale także naukowcy i studenci potrzebujący dużych dawek regenerujących i wzmacniających organizm, powinni przyjmować właśnie miody spadziowe. Codzienna łyżka będzie dla nich dawką uderzeniową. Niemcy, doskonale znający cudowne właściwości tego miodu, poszukują go w naszych górach, po polskiej i słowackiej stronie i wykupują bezpośrednio z pasiek płacąc każdą cenę.

Nie poleca się natomiast podawania miodu spadziowego dzieciom, jest on ciężkostrawny, a poza tym młodemu organizmowi nie jest potrzebna aż tak silna dawka substancji odżywczych.

Miód rumiankowy doskonały jest przy schorzeniach laryngologicznych, trudny jednak do uzyskania w naszym kraju ze względu na znikomą liczbę plantacji rumianku. Dlatego specjalizuje się pszczoły w oblatywaniu istniejących plantacji, a pszczelarze muszą umieć taki specjalistyczny miód wybierać.

Znacznie łatwiej natomiast o miód lipowy, mamy bowiem w Polsce całe lasy lipowe np. pod Muszyną. Miód tego gatunku fantastycznie wspomaga mięsień sercowy, jest super-specjalistycznym preparatem we wszelkich dolegliwościach kardiologicznych. Ogólnie dostępny w naszym kraju jest natomiast miód rzepakowy, jednak powinno się go używać w miksturach z innymi rodzajami. Gatunek ten wchodzi w skład miodów wieolkwiatowych.

I wreszcie miód akacjowy, jak twierdzą pszczelarze, doskonały, ale praktycznie nie do uzyskania w Polsce - akacje zostały u nas przed laty wytępione przez chwasty. Pola akacjowe mają natomiast Węgrzy, od których ten miód kupują Austriacy i rozprowadzają dalej, jako środek regenerujący układ trawienny.

źródło: Ewa Kaszuba