Wirus choroby woreczkowej czerwiu

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
 

wirus choroby woreczkowej czerwiuWirus choroby woreczkowej czerwiu (Sacbrood Virus - SBV). Objawy choroby po raz pierwszy opisał White'y w 1913 roku. Była ona obserwowana już wcześniej, ale często mylono ją z zakażeniami bakteryjnymi, tj ze zgnilcem amerykańskim. Wirus ten jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie i należy do tego samego rodzaju co wirus fleszariozy jedwabników.

Do zakażenia dochodzi najczęściej wiosną lub na początku lata (maj-czerwiec). Również po długim okresie bezpożytkowym. W tym okresie pszczoły, będące nosicielkami wirusa zmuszone są do karmienia larw. W rodzinie jest bowiem zbyt mało zdrowych karmicielek.

Zakażeniu ulegają przede wszystkim jednodniowe larwy. Dorosłe pszczoły, nosicielki wirusa zakażają larwy, dostarczając im mleczko pszczele. Objawy choroby pojawiają się po zasklepieniu komórek. Larwa z wirusem nie może przeobrazić się  w poczwarkę i pozostaje w komórce w stadium przedpoczwarki. Ciało przedpoczwarki zmienia zabarwienie z perłowobiałego, na bladożółte. Przednia część ciemnieje i unosi się ku górze. Pomiędzy ciałem larwy chorej a grubym oskórkiem zbiera się płyn, w którym znajdują się duże ilości wirusa. Powoduje to zaburzenia w wydzielaniu chitynazy-enzymu, który ma za zadanie rozpuszczenie wewnętrznej warstwy oskórka. Jest to niezbędne przy przepoczwarzeniu. Brak chitynazy powoduje, że nie może więc dojść do przepoczwarzenia. Larwa, wyjęta z komórki, przypomina woreczek wypełniony płynem. Chora larwa zamiera i przybiera brązowe zabarwienie. Larwa jest brązowa, z ciemniejszym przednim końcem ciała. Zasycha ona w komórce i można ją łatwo usunąć. Pszczoły starają się usunąć zamarłe w komórce larwy. Dziurkują więc zasklepy.

Obraz choroby może pszczelarzowi przypominać zgnilec amerykański, gdzie pszczoły również otwierają komórki z martwym czerwiem. Przy zgnilcu pod zasklepem znajduje się ciągnąca, brunatna masa o charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu.

Aby odróżnić wirusową chorobę woreczkową czerwiu od zgnilca amerykańskiego konieczne jest badanie laboratoryjne. Wirus choroby woreczkowej jest także zaraźliwy dla młodych robotnic, u których namnaża się w mózgu i gruczołach gardzielowych. Pszczoły te stają się nosicielkami wirusa w rodzinie pszczelej i zakażają karmione przez nie larwy. Młode pszczoły zakażone zostają jeszcze jako larwy starsze niż dwudniowe od pszczół karmicielek, nosicieli wirusa. Zakażają się także w trakcie oczyszczania komórek z zamarłych tam larw. Do narządów lęgowych czyścicielki dostaje się niewielka ilość wirusa, który namnaża się w ciele pszczoły. Zakażone wirusem karmicielki tracą apetyt na pyłek i okazują szybciej objawy starzenia. Zakażone pszczoły zbierają pyłek, do którego dostaje się ze śliną wirus. Zakonserwowany w komórce pyłek (pierzga) wraz z wirusem bardzo długo zachowuje zakaźność. W naturalnych warunkach na ogół objawy choroby są mało  widoczne i słabo nasilone. Zanikają pod koniec lata. Chore larwy usuwane są bowiem przez pszczoły nieustannie i w komórkach tych wirus traci zakaźność.

Jak możemy zwalczyć i zapobiegać chorobie SBV.
Należy zapewnić pszczołom dobrą bazę pożytkową, aby zatrudnić karmicielki do zbioru pożytku. Po okresie bezpożytkowym nie należy dążyć do pobudzenia czerwienia matki. Niezwykle pomocna przy zwalczeniu choroby może okazać się wymiana matki na młodą i zdrową. Przy nasilonych objawach choroby należy usunąć i zniszczyć plastry z pierzgą skażoną i zastąpić ją zdrową z innych rodzin. Jak w przypadku każdej choroby należy przeprowadzić dezynfekcję.

Komentarze obsługiwane przez CComment

Jesteś tutaj: Home Pszczoły Choroby pszczół Wirus choroby woreczkowej czerwiu