Pszczelarstwo Hazuka

W dniach 22-24 września 2016 roku rodziny pszczele zostały odymione stosując dwie tableki Apiwarolu. Po upływie jednej doby od odymienia w wybranych ulach został sprawdzony osyp roztocza. Okazało się, że pasiece wędrownej porażenie pasożytów Varroa było na bardzo wysokim poziomie. W trzech takich rodzinach średnia liczba pasożytów w przeliczeniu na jedną rodzinę wyniosła 293 osobniki warrozy, a w jednej rodzinie 200 pasożytów. Rodzina rekordzistka miała aż 930 pasożytów. Pasieka Hazuka, to w większości pszczoły rasy Alpejka Kraińska. Około pięć procent to Backfasty.

Można wyróżnić dwie odmiany roztocza warrozy: afrykańską Varroa jacobsoni i europejską Varroa destruktor. Bardziej odporna w zwalczaniu i bardziej agresywna jest odmiana europejska. Okazuje się, że pszczoły wschodnie i afrykańskie radzą sobie z tym pasożytem. Z tych terenów, między niektórymi gatunkami istnieje równowaga pomiędzy pasożytem a żywicielem. Taka równowaga występuje pomiędzy pszczołą wschodnią Apis cerana i pasożytem Varroa jacobsoni oraz pszczołą kapsztadzką Apis mellifera capensis. Samice Varroa u Apis cerana nie namnażają się na czerwiu pszczelim, tylko na czerwiu trutowym. Kiedy zostanie porażony czerw pszczeli Varroa wydaje potomstwo niepłodne. Cykl rozwoju larw u tych pszczół jest skrócony, co uniemożliwia rozwój płodnego potomstwa warrozy.