Ocena użytkowników: 5 / 5

Szczegóły: Opublikowano: 02 wrzesień 2008

Miód Pszczoły istniały jeszcze przed dinozaurami. W toku ewolucji wypracowały metodę wytwarzania produktów doskonałych w postaci miodu, mleczka i kitu pszczelego oraz wosku i pierzgi. Powszechnie spożywanym produktem spośród wymienionych powyżej jest oczywiście miód pszczeli.

Miód pszczeli pozyskiwany jest z nektaru różnych roślin oraz spadzi. Przy ogromnej przewadze nektaru jednej rośliny pszczelarz może uzyskać miody gatunkowe (np. lipowy, akacjowy, wrzosowy, rzepakowy). Miody spadziowe powstają na skutek zbierania przez pszczoły słodkiej wydzieliny wydalanej na liściach bądź igłach przez mszyce i czerwce. W różnych regionach kraju możemy pozyskiwać miód ze spadzi drzew iglastych np. jodły i spadzi drzew liściastych, tj. lipy, dębu, śliwy.

Miody pozyskiwane w różnych regionach kraju różnią się między sobą walorami smakowymi i zdrowotnymi. Przykładowo w klimacie Pomorza mówi się o specyfice miodu kaszubskiego ze względu na odmienność roślin miododajnych i surowszy klimat względem innych regionów kraju. Na Pomorzu uzyskujemy w sprzyjających warunkach w czerwcu miód spadziowo-nektarowy. Jest to miód ze spadzi z drzew liściastych i nektaru kwiatów. Charakteryzuje się bardzo dobrymi walorami smakowymi i zdrowotnymi. Zawiera dużo fermentów, soli mineralnych, kwasów organicznych, potasu, żelaza, wapnia. Wzmacnia i uodparnia organizm. Stosowany również przy schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Miód ze spadzi drzew iglastych produkowany jest przez pszczoły w pasiekach w woj. małopolskim, świętokrzyskim i śląskim. Stosowany w leczeniu dróg oddechowych.

Właściwości miodów nektarowych zbieranych z kwiatów roślin.

Miód wielokwiatowy - stosowany jest w żywieniu, profilaktyce i lecznictwie. Zastosowanie znajduje w chorobach alergicznych dróg oddechowych, jak astma oskrzelowa alergenna lub katar sienny. Pochodzący z wiosennego zbioru miód wykorzystywany jest szeroko jako środek leczniczy i zapobiegawczy w chorobach serca i naczyń krwionośnych oraz wątroby, woreczka żółciowego i innych. Miód letni znajduje zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu grypy, przeziębienia oraz chorobach dolnych dróg oddechowych. Miód wielokwiatowy jest najczęściej spożywaną odmianą. Ze względu na duże walory odżywcze i smakowe zaleca się codzienne spożywanie przez dorosłych i dzieci, a zwłaszcza w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego organizmu.

Miód lipowy - uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie, schorzeniach dróg oddechowych. Działa przeciwgorączkowo, przeciwkurczowo, przeciwkaszlowo i wykrztuśnie. Miód lipowy polecany jest także w chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, likwiduje obrzęki i nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Skuteczny jest także w leczeniu schorzeń układu nerwowego, jak wszelkiego rodzaju nerwice, nadmierne pocenie się, stres i bezsenność. Uzyskuje się także dobre efekty w leczeniu schorzeń ginekologicznych. Pomocniczo można stosować w chorobach układu moczowego

Miód akacjowy - kolor biały lub kremowy, zapach kwiatów akacji, smak słodki. Znajduje zastosowanie w leczeniu nadkwasoty żołądka oraz zaburzeń przewodu pokarmowego, za sprawą olejków eterycznych, flawonów i śluzów. Wolno krystalizuje.

Miód gryczany - koloru bursztynowego lub brązowego, o silnym zapachu kwiatów gryki i ostrym, lekko piekącym smaku. Zawiera dużo magnezu i witamin. Charakteryzuje się dużą aktywnością przeciwutleniającą, przeciwzapalną i antybiotyczną. Pod tym względem przewyższa on wielokrotnie aktywność biologiczną większości miodów odmianowych. Można przyjąć, że miód gryczany jest najbardziej wartościowym miodem w odniesieniu do miodów odmianowych. Stosowany jest w leczeniu chorób wewnętrznych, np. stanów zapalnych żołądka i dwunastnicy, w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, a także po złamaniach. Stosowany jest także w leczeniu dolegliwości zewnętrznych, np. zakażonych ran, żylaków i ran odleżynowych.

Miód rzepakowy - barwy białej do jasnożółtej, o słabym zapachu kwiatów rzepaku, o smaku słodkim z dodatkiem gorzkiego. Zawiera olejki eteryczne, goryczki, witaminy i sporo aminokwasów. Łatwo przyswajalny przez wątrobę, posiada silne właściwości detoksykacyjne. Stosowany w miażdżycy, chorobach wątroby i dróg żółciowych oraz w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych.

Miód kilkudniowy w postaci stałej - skrystalizowany
Miód 1-2 dniowy jeszcze w postaci płynnej, nieskrystalizowany, półprzezroczysty

Miód wrzosowy - koloru jasnobrunatnego o odcieniu czerwonawym, o zapachu kwiatów wrzosu i przyjemnym, choć nieco gorzkawym smaku. Zawiera arbustynę, dużo soli mineralnych, kwasy organiczne i garbniki. Stosowany w chorobach dróg moczowych i prostaty, kamicy nerkowej, zapaleniach jelit i biegunkach. Krystalizuje się szybko, przybierając konsystencję masłowatą i barwę żółtobrunatną.

Miód mniszkowy - jasnożółty, o przyjemnym zapachu kwiatów mniszka i łagodnym smaku. Polecany przy chorobach żołądka, jelit, nerek, dróg moczowych oraz wątroby.

Miód chabrowy - ciemny, o słabym zapachu bławatka. Pomaga w przewlekłych stanach zapalnych nerek. Ma działanie moczopędne i przeciwzapalne.

Miód leśny - jasnożółty, zawiera pyłki mniszka lekarskiego, dziurawca i rumianku. Podwyższa odporność organizmu.

Miód łąkowy - złocistożółty, ma zapach bławatka i charakterystyczny ostry smak. Wskazany przy przewlekłych stanach zapalnych nerek, moczopędny, przeciwzapalny.
Reasumując, można stwierdzić, że miód wykazuje wielokierunkowe, dobroczynne działanie na organizm człowieka poprzez: