Ocena użytkowników: 5 / 5

Szczegóły: Opublikowano: 18 marzec 2013

miód na choroby serca Na łamach Pszczelarstwo luty 2013 prof. dr hab. Bogdan Kędzia i mgr farm. Elżbieta Hołderna-Kędzia piszą o wpływie miodu na zapobieganie chorobie niedokrwiennej serca i nadciśnieniu serca. Do przyczyn powodujących niedokrwienie serca należy zaliczyć: wysokie stężenie cholesterolu całkowitego (pow. 200mg/dl) i cholesterolu LDL (powyżej 130mg/dl), cukrzycę, otyłość oraz stres.

W Polsce choroba ta dotyka około 1 mln osób i jest główną przyczyną przedwczesnej umieralności przede wszystkim mężczyzn. Wyróżnikami choroby niedokrwiennej serca są: dusznica bolesna i zawał serca.

Badania leczniczego wpływu miodu w chorobie niedokrwiennej serca przeprowadzono po raz pierwszy w Niemczech. Do badań użyto odbiałczony preparat miodu pszczelego pod nazwą M2Woelm. Preparat podawano pacjentom dożylnie. Po podaniu tego preparatu efekt ukrwienia serca utrzymywał się 30-60 minut, około 6 razy dłużej niż po podaniu glukozy. W serii przeprowadzonych badań przy użyciu miodu pszczelego M2 odnotowano zwiększenie ukrwienia naczyń wieńcowych serca, normalizację wegetatywnych zaburzeń krążenia, zwolnienie częstotliwości skurczów serca z pogłębieniem ich efektywności, a także normalizację tętna. Uzyskane efekty lecznicze na wybranej grupie pacjentów spowodowały, że dożylne podawanie odbiałczonego roztworu miodu polecane było we wszystkich postaciach choroby niedokrwiennej serca, łącznie z dusznicą bolesną. W lżejszych postaciach choroby zalecano sam miód, w cięższych miód wraz ze strofantyną lub glikozydami naparstnicy. Doustne podawanie miodu przy chorobie niedokrwiennej serca znalazło także swoje uzasadnienie. W tym zakresie przeprowadzono badania w Bułgarii w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia z udziałem 2000 pacjentów. Pacjentom tym podawano 100-120g miodu dziennie przez trzy tygodnie. Spowodowało to rozszerzenie naczyń wieńcowych, ustępowanie ucisku w okolicy serca, zwiększoną diurezę, polepszenie ogólnego samopoczucia, podwyższenie stężenia hemoglobiny, a także polepszenie krążenia sercowo-naczyniowego. Badania wykazały ponadto, że spożywanie codziennie 50g miodu obniża lepkość krwi, stężenie cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL w surowicy krwi.

W Polsce w 2004r. badania przeprowadził Górkiewicz-Kot na grupie 88 chorych z chorobą niedokrwienną serca w wieku 65 lat.Podawano pacjentom doustnie przez 3 miesiące 75g miodu lipowego lub gryczanego. U wszystkich chorych zmniejszyła się częstotliwość bólów w okolicy serca, zwiększyła się wydolność fizyczna, polepszyło się samopoczucie, ustąpiły kłopoty z zasypianiem. Spożywanie miodu przez dłuższy czas poprawia zdrowie pacjentów z chorobą niedokrwienną. Stanowi uzupełnienie podstawowej terapii przy tej chorobie.

Według Stangaciu i Hertenstein (1987) w leczeniu i zapobieganiu choroby niedokrwiennej serca najlepiej stosować miód mniszkowy i spadziowy oraz kasztanowy i eukaliptusowy.

Poleca się także picie ziół z miodem. Na przykład: kwiaty bzu czarnego, kwiatostany głogu, liście mięty, liście melisy, ziele jemioły, ziele macierzanki, ziele serdecznika, ziele pięciornika gęstego i korzenie kozłka. Napar przygotowuje się z 1 łyżki stołowej ziół i szklanki wrzącej wody. Po odcedzeniu i ostudzeniu do naparu dodaje się łyżeczkę miodu. Napar pijemy 3 razy dziennie przed posiłkiem przez okres co najmniej 6 tygodni.

Nadciśnienie tętnicze
Przyjmuje się, że mamy do czynienia z nadciśnieniem tętniczym, jeśli ciśnienie skurczowe jest wyższe od 140mm Hg, a ciśnienie rozkurczowe jest wyższe od 90mm Hg i chorzy przyjmują leki rozkurczające naczynia krwionośne. Mamy do czynienia z nadciśnieniem pierwotnym, którego przyczynę trudno jest określić. Na nadciśnienie pierwotne wpływ mają predyspozycje genetyczne oraz wpływy środowiskowe. Szczególnie zmniejszona aktywność fizyczna, przewlekły stres i nadwaga. Nadciśnienie wtórne natomiast pojawia się z określonymi stanami chorobowymi. Są nimi: uszkodzenie miąższu nerek, nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, nadciśnienie o podłożu hormonalnym, a także stosowanie leków i używek. Nadciśnienie tętnicze leczy się farmakologicznie. Podaje się leki rozkurczowe. Poszukuje się leków rozkurczowych o łagodnym działaniu na organizm. Takim środkiem może być miód pszczeli.

Przeprowadzone badania na pacjentach wykazały, że miód pszczeli obniża ciśnienie tętnicze średnio o 10mm Hg w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie preparatami syntetycznymi. Egipcjanie Ali i wsp.(1995) podawali miód kobietom ciężarnym. Stwierdzili, że jest on dobrym środkiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi, bez działań ubocznych.

W 2001r. Sołdakow podawał miód pacjentom w wieku 65-79 lat cierpiącym na nadciśnienie tętnicze II i III stopnia. Przebadano 70 mężczyzn i 72 kobiety, u których choroba trwała od 7 do 25 lat. Miód w postaci 20% roztworu wodnego podawano tym osobom metodą jonoforezy, wstrzykując roztwór w tylną część szyi. Miód obniżał ciśnienie tętnicze o 10mm Hg u tych osób w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie preparatami syntetycznymi.

Badania wykazały, że aby uzyskać stały efekt obniżenia ciśnienia tętniczego krwi miód należy spożywać przez 1-2 miesiące, w dawkach 100-120g. dziennie. Dobrze jest stosować miód z sokami warzywnymi i sokiem z cytryny. Na przykład:
świeżo przygotowany sok buraczany, sok marchwiowy i sok z chrzanu. Po szklance każdego soku. Chrzan rozdrabniamy i pozostawiamy w wodą na 36 godzin. Przygotowane soki łączymy, dodajemy szklankę miodu i sok wyciśnięty z jednej cytryny. Sporządzony roztwór podaje się 2-3 razy dziennie po jednej łyżce stołowej przez dwa miesiące.

Pomocne w leczeniu nadciśnienia tętniczego są także woda i tonik miodowy. W Polsce zaleca się w chorobie nadciśnieniowej przyjmowanie wina nagietkowo-miodowego lub płatków nagietka z miodem.

Miód ma wyraźne rozkurczowe działanie. W nadciśnieniu tętniczym może być stosowany zarówno doustnie, przez skórę (jonoforeza) jak i w postaci inhalacji. Działać może samodzielnie lub jako uzupełnienie terapii farmakologicznej.